Przemoc, to każde zachowanie, które nas poniża, narusza nasze prawa i powoduje psychiczne lub fizyczne cierpienia. Nie musi wiązać się z fizycznymi obrażeniami. Przemoc w rodzinie może przybierać różne formy, ale każda z nich stanowi zagrożenie i jest niezgodna z prawem.
Formy przemocy:
- fizyczna - najbardziej widoczna i najtrudniejsza do ukrycia. Do przemocy fizycznej zalicza się bardzo szeroki wachlarz zachowań sprawcy: popychanie, wykręcanie rąk, szarpanie, obezwładnianie, przytrzymywanie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, szczypanie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami, ciskanie w kogoś przedmiotami, oparzenie, polewanie substancjami żrącymi, użycie broni, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, nieudzielenie koniecznej pomocy, itp.
- psychiczna - najtrudniejsza do udowodnienia, często zaczyna się niepostrzeżenie, początkowo ignorowana jest nawet przez osoby, które jej doznały. Do przemocy psychicznej zalicza się: wyśmiewanie poglądów, wyglądu, religii, pochodzenia, narzucanie własnych poglądów, karanie przez odmowę uczuć, zainteresowania, szacunku, stała krytyka, izolacja społeczna (kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami), wmawianie choroby psychicznej, domaganie się posłuszeństwa, ograniczanie snu i pożywienia, degradacja werbalna (wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie), opluwanie, stosowanie gróźb, oskarżanie, szantażowanie, itp.
- seksualna - do przemocy seksualnej zalicza się: przedmiotowe traktowanie drugiej osoby w celu zaspokojenia własnych potrzeb seksualnych, zmuszanie do nieakceptowanych przez drugą osobę praktyk i zachowań seksualnych, sadystyczne formy współżycia seksualnego, demonstrowanie zazdrości, krytyka zachowań seksualnych drugiej osoby itp.
- ekonomiczna - z przemocą ekonomiczną mamy często do czynienia wówczas, gdy np. pracujący mąż uważa, że zarobione przez niego pieniądze są jego własnością, a niepracująca zawodowo, wychowująca dzieci żona nie ma do nich prawa. Do przemocy ekonomicznej zaliczamy: uniemożliwianie podjęcia pracy, odbieranie zarobionych pieniędzy, niezaspokajanie podstawowych materialnych potrzeb rodziny;
- zaniedbanie - stosują ją najczęściej osoby dorosłe wobec dzieci. Jest to niezaspokajanie ich podstawowych potrzeb emocjonalnych i fizycznych. O zaniedbaniu można mówić w przypadku odrzucenia emocjonalnego dziecka, braku zainteresowania jego rozwojem, sytuacją życiową, problemami, a także stanem zdrowia i higieną. Zaniedbanie to także niezaspokajanie potrzeb żywieniowych związanych z ubiorem.